Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα βασανιστικό αίσθημα περιστροφής του πάσχοντα ή του περιβάλλοντός του που συνήθως συνοδεύεται από ναυτία-έμετο, εφίδρωση, πονοκέφαλο, ωχρότητα και αστάθεια στη βάδιση. Κάποιες φορές ο ασθενής με ίλιγγο έχει την εντύπωση ότι βρίσκεται μέσα σε βάρκα ή σε κινούμενο ασανσέρ.
Διακρίνεται σε περιφερικής και κεντρικής αιτιολογίας.
Στην πρώτη περίπτωση πάσχει κάποιο από τα κέντρα ισορροπίας που βρίσκονται στο εσωτερικό του αυτιού (λαβύρινθοι). Ο πιο συχνός ίλιγγος περιφερικής αιτιολογίας είναι ο λεγόμενος Καλοήθης Παροξυσμικός Ιλιγγος Θέσης , ο οποίος εμφανίζεται με επεισόδια περιστροφικής ζάλης που εξαρτώνται από τις αλλαγές θέσης της κεφαλής. Απασχολεί συνήθως τα άτομα άνω των 70 ετών και δυστυχώς τείνει να υποτροπιάζει στο 20-30% των περιπτώσεων μέσα στους επόμενους μήνες.
Αμέσως επόμενη σε συχνότητα εμφάνισης η λεγόμενη Νόσος Meniere , στην οποία πέραν του ιλίγγου παρατηρούνται βαρηκοϊα και εμβοές (βουητά , κουδουνίσματα του αυτιού) .
Στην σπανιότερη αλλά σοβαρότερη περίπτωση του ιλίγγου κεντρικής αιτιολογίας η βλάβη εντοπίζεται στα κέντρα ισορροπίας του εγκεφάλου και οφείλεται συνήθως σε αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, σκλήρυνση κατά πλάκας, όγκους του εγκεφάλου …Τα συμπτώματα που βιώνει ο ασθενής τείνουν να είναι λιγότερο δραματικά απ΄ ότι στον ίλιγγο περιφερικής προέλευσης και συνήθως συνοδεύονται από νευρολογικά ελλείμματα.
Σε κάποιες περιπτώσεις ο ίλιγγος συνυπάρχει με ημικρανίες ή επιληψίες .
Παρόμοιο αίσθημα περιστροφικής ζάλης μπορεί να προκληθεί από τη χρήση συγκεκριμένων φαρμάκων ( αντιϋπερτασικών, διουρητικών , ωτοτοξικών..), μπορεί να εμφανιστεί στα πλαίσια κρίσεων πανικού ή άγχους και τέλος, μπορεί να συνυπάρχει με παθολογικές διαταραχές όπως η αναιμία.
Όταν αποσαφηνιστεί με την κλινική εξέταση και τον απεικονιστικό έλεγχο (αξονική/ μαγνητική εγκεφάλου) που ακριβώς εντοπίζεται η δυσλειτουργία ή η βλάβη, ο γιατρός θα συστήσει την κατάλληλη μέθοδο αντιμετώπισης.
Στην περίπτωση που έχει βρεθεί συγκεκριμένη αιτία , η θεραπεία θα στοχεύσει στην εξάλειψή της (π.χ. χειρουργική αντιμετώπιση ενός όγκου του εγκεφάλου) σε αντίθετη περίπτωση χρησιμοποιούνται φάρμακα με στόχο την μείωση των συμπτωμάτων. Αρκετά χρήσιμη είναι επίσης η εκμάθηση συγκεκριμένων ασκήσεων αντιρρόπησης, κινήσεων δηλαδή που έχουν σχεδιαστεί να εκπαιδεύουν το νευρικό σύστημα ώστε να εξαφανίζει τα ενοχλήματα.